مدل ارتباطی قابلیت های یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی اداره های ورزش و جوانان استان های شمالی ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین قابلیت یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی در اداره­های ورزش و جوانان استان­های شمالی ایران بود. روش تحقیق از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه مدیران، معاونان و کارشناسان مسئول اداره­های کل ورزش و جوانان شمال ایران (استان­های گیلان، مازندران و گلستان) به همراه مدیران و معاونان پنج شهرستان منتخب تابعه در سال 1391 تشکیل دادند (n=108). به علت محدود­بودن جامعه، نمونه آماری به­صورت تمام­شمار در نظر گرفته شد (n=108). ابزار جمع­آوری اطلاعات پرسش­نامه قابلیت یادگیری سازمانی (گومز، 2005) و عملکرد سازمانی (براون، 2001) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی) و استنباطی (کالموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل عاملی تأییدی) در سطح معنی­داری 05/0 p≤ انجام گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که خرده­مقیاس دید سیستمی بیشترین میانگین را نسبت به دیگر قابلیت­های یادگیری سازمانی به دست آورد (35/3=µ). همچنین یادگیری سازمانی رابطه معناداری با عملکرد سازمان دارد (05/0p≤، 621/0r=). با توجه به وجود رابطه هم­خطی بین متغیرها و فرض استقلال خطاها از یکدیگر، متغیرهای پیش­بین (قابلیت­های یادگیری سازمانی) 37 درصد تغییر در میزان عملکرد سازمانی را تبیین می­کنند. همچنین ضمن تأیید شاخص­های مدل برازش­شده، می­توان گفت مدل ارائه­شده مناسب و داده­های تجربی به­خوبی با آن منطبق هستند. درمجموع با عنایت به یافته­های پژوهش پیشنهاد می­شود مدیران سطوح مختلف برای درک اهمیت یادگیری سازمانی و چگونگی ایجاد این قابلیت­ها در کارکنان اهتمام کافی بورزند.